Seytjándinn...

Halló heimur!

 Jæja, þá er Sautjándijúni kominn (og næstum farinn líka) með öllu sínu fylgidóti.  Ræðum og ættjarðarlagasöng o'soleiðis.

Hér austandlands urðu menn eitthvað hræddir við veðurfræðingalygar (veðurfræðingar ljúga nefnilega sbr. texta Bogomils) og færðu allt klabbið inn í íþróttahúsið á staðnum.  Sólin skein glatt á galtóman Tjarnargarðinn í golunni og skyldi ekkert í mannfólkinu að vera ekki úti að skemmta sér.

Við pússuðum okkur í okkar fínasta, eins og við gerum gjarnan undir ræðuhöldum Sautjándans, svona til að fá útrás fyrir athyglissýki og þjóðrembu einusinni á ári.  Formaður kvenfélagsins steig á stokk og ræddi ýmis mál, fjallkonan flutti ljóð eftir Einar Ben, síðan dreif karlakórinn Drífandi (án Drífu) sig á svið og söng fáein lög, var klappaður upp (slíkt gerist örugglega bara í sveitinni), ekki að þeir hafi ekki verið vel að því komnir, þeir stóðu sig bara vel, Drífulausir (Drífa er sko kórstjórinn, kórinn kenndur við hana).  Svo var eitthvað fleira sem ég varð ekki var við þar sem ég þurfti að bregða mér afsíðis.  Síðan fórum við heim.

 Miklu meira síðar...

Athugasemdir

[Björg Árnadóttir, 19.6.2008 kl. 18:25]

Afskaplega þjóðlegt greinilega. Hér var látið duga að flagga vel og vandlega á öllum stöngum sem buðu uppá solleis.