Þokuferðin mikla...

Halló heimur!

Nú þegar sumarfríi hallar eru við hjónin orðin alveg ferðabrjáluð!  Við fórum í ferð í dag sem við höfum lengi ætlað að fara, til Ódáðavatna.  Við leggjum af stað í sólskini og hita áleiðis á Öxi, þegar þangað kemur, er svo lágskýjað að sér ekki til fjalla.  Við sjáum á kortinu í tölvunni, GPS tengdri, að við erum komin á réttan stað til að beygja útaf.  Það er skotið á fundi og eiginlega hætt við alltsaman, en lágadrifsfíknin er eins og önnur fíkn, allt er gert til að fullnægja fíkninni.  Við fórum semsagt til fjalla í þokunni, náðum til Ódáðavatna en sáum þau auðvitað ekki fyrir þoku, frekar en neitt annað.  Fórum svo heim aftur að skúra stofuna.  ~114km (þar af slatti í lága drifinu).

Til fróðleiks um Ódáðavötn:  Vötnin eru að mestu leyti náttúruleg en eru miðlunarlón fyrir Grímsárvirkjun á Héraði.  Þangað eru einhverjir tugir kílómetra og miðlunin fer fram ofanjarðar, þe. eftir náttúrulegum farvegi árinnar.

Við verðum hins vegar að fara aftur uppeftir þegar betur viðrar.

Miklu meira síðar...

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Þokan við Ódáðavötn

Athugasemdir

[Björg Árnadóttir, 11.7.2008 kl. 15:07]

Ég hefði sleppt því að skúra stofuna