Fyrrenvarði og raunir hans.

Vekjaraklukkudruslan glumdi af öllum lífs og sálarkrafti, Fyrrenvarði var vaknaður og kominn á ról, leit út um gluggann, slydda stormur og él.  Fyrrenvarði var kominn fram að eldhúsborði og farinn að skófla í sig hafragrautnum frá í fyrradag, þeim sama og var líka í gær og myndi verða á morgun.

Fyrrenvarði var kominn á skrifstofuna og farinn að tala við sama fólkið og vanalega, gera sama og vanalega.  Fyrrenvarði var kominn á tima fram í kaffi, slokaði úr kaffibollanum, sagð' eitthvað samhengislaust við stelpurnar sem voru líka í kaffi að tala um vandamál heimsins, karlmenn.  Fyrrenvarði áttaði sig á því að vandamál heimsins voru konur, sem almennt eru haldnar þeirri fyrru að vandamál heimsins væru karlmenn.  Fyrrenvarði var aftur kominn á skrifstofuna, aftur farin að tala í símann við, ja hvað haldið  obbbobbbobbbobbbobbbobb hvað haldið þið, sama fólkið.  Fyrrenvarði sá að þetta var nú bariggi hægt, alltaf sama rútínan, skrifstofa, sími, kaffi, sími, skrifstofa.

Fyrrenvarði var kominn heim, lesa blöðin, sem komu nánast öll óumbeðið inn um bréfalúgun svo klofa varð yfir hauginn, skyld' ekkert að af issu fólki sem skrifar allt'etta bull í öll'essi blöð ekki hafa neitt betra að gera?, eða kannski bara ekki fá neitt betr'að gera?  Fyrrenvarði áttaði sig á því að einhversstaðar verða vondir að vera og eitthvað verða þeir að gera.  Fyrrenvarði kveikti á sjónvarpinu, slökkt'attur, end'ekkert að sjá, frekar en fyrri daginn.

Fyrrenvarði stillti vekjaraklukkuna og fór að sofa.

 Vekjaraklukkudruslan glumdi af öllum lífs.................

 

Athugasemdir

[Björg Árnadóttir, 2.2.2008 kl. 11:09]

hmmmmm........ Eitthvað er nú hægt að kannast við þessa sögu......